Ree

Soortbeschrijving

Het ree (Capreolus capreolus) komt voor in bijna heel Europa. In de zomer heeft het ree een zandgele tot roodbruine vacht, die in de herfst langer wordt en verkleurt tot grijsbruin. Een mannetjes ree wordt een bok genoemd, een vrouwtje een geit, een jong een reekalf en een groep wordt aangeduid als een sprong.

Het ree is een herkauwer en draagt een gewei dat jaarlijks wordt afgeworpen en vervolgens opnieuw en groter aangroeit.

Uiterlijk en kenmerken van het ree

Het ree heeft tijdens de zomer een vacht die varieert van zandgeel tot roodbruin, en deze wordt in de herfst langer en verandert naar grijsbruin. Soms komen er zwarte of witte exemplaren voor. De keel is lichter van kleur, en het achterwerk is witgeel, vooral goed zichtbaar in de winter. Deze witte vlek wordt een “spiegel” genoemd en valt extra op omdat reeën geen staart hebben. Kalveren hebben donkere en lichte vlekken op hun vacht. De neus is zwart, de kin is wit. Reeën hebben grote donkere ogen en grote oren, en hun poten zijn slank.

Een volwassen mannetje, de reebok, draagt een gewei met drie tot zes vertakkingen. Het gewei kan maximaal 25 centimeter lang worden, groeit in de winter en de basthuid wordt tussen maart en juni afgeworpen. Tussen oktober en januari werpt de reebok het gewei af. Aan de basis van het gewei bevinden zich enkele zweet- en talgklieren die een geurstof afscheiden. Hiermee markeert de reebok zijn territorium tijdens het voortplantingsseizoen.

Het ree, met een elegante lengte van 95 tot 140 cm van kop tot romp, weegt tussen de 16 en 35 kg. De gracieuze schofthoogte varieert van 60 tot 90 cm, en bij volwassen mannetjes, de reebokken, kan het gewei een indrukwekkende lengte bereiken tot 25 cm. Deze cijfers illustreren de fysieke kenmerken van dit sierlijke dier, dat zich in de natuur manifesteert met een combinatie van slankheid en kracht.

Het ree, hoewel het theoretisch maximaal twintig jaar oud kan worden, bereikt meestal een levensduur van slechts zeven tot acht jaar. Opmerkelijk is dat vrouwtjes over het algemeen iets langer leven dan hun mannelijke soortgenoten.

Voortplanting

Gedurende de paartijd, ook wel bekend als de bronsttijd, die plaatsvindt in juli en augustus, betoont de reebok zijn interesse in de reegeit door aan haar te snuffelen en in rondjes achter haar aan te rennen. Na een verlengde draagtijd, die eind december eindigt, begint het embryo zich te ontwikkelen. Vrouwtjes die in de zomer niet drachtig zijn geworden, ondergaan in oktober een tweede bronstperiode. Deze dieren ervaren geen verlengde draagtijd (kiemrust). De geboorte van de kalveren vindt plaats eind mei tot begin juni.

Meestal krijgt een reegeit een tweeling, hoewel ook enkelingen en drielingen voorkomen. De kalveren hebben tot ze zes maanden oud zijn witte vlekken op hun vacht. Ze liggen op een beschutte plaats op de grond. Jonge kalveren worden gedurende de dag zes tot tien keer gezoogd gedurende enkele minuten, terwijl oudere kalveren twee tot drie keer per dag worden gezoogd. De rest van de tijd zijn de kalveren op zichzelf aangewezen. Tweelingen worden vaak apart van elkaar gezoogd, ongeveer twintig meter uit elkaar. Na twee maanden beginnen de kalveren ook gras te eten, en na 6-10 weken is de zoogperiode voorbij. Het kalf blijft een jaar bij de moeder en is na veertien maanden geslachtsrijp.

Habitat en verspreiding

Zowel mannelijke als vrouwelijke reeën bezetten gedurende het grootste deel van het jaar een territorium dat ze het hele jaar door handhaven. Vaak overlapt het territorium van een mannetje met dat van een of meerdere vrouwtjes. Een mannetje tolereert geen rivalen in zijn gebied. De omvang van het territorium van een volwassen reebok varieert van 5 tot 30 hectare, afhankelijk van de beschikbaarheid van voedsel en de leefomgeving. Het mannetje markeert zijn territorium met geuren uit geurklieren, meestal op bomen.

Reegeiten hebben ook een territorium, maar in tegenstelling tot de bokken verdedigen ze het niet en overlapt het vaak met dat van andere geiten en/of bokken. In de winter leven ze in gemengde groepjes, soms tot wel dertig dieren. Er heerst een duidelijke hiërarchie tussen de mannelijke reeën. In het voorjaar vallen de groepjes uiteen, en dan bakenen de reeën opnieuw hun territorium af.

In het voorjaar en de zomer leven reeën, met uitzondering van de geit en haar jongen, doorgaans solitair. Gedurende de rest van het jaar vormen ze groepjes, ook wel sprongen genoemd. Ze rusten en herkauwen overdag in beschutte gebieden en zoeken voedsel gedurende verschillende periodes verspreid over de dag, vooral in de schemering.

Reeën zijn wezens van gewoonte; ze volgen vaste routes door het bos, bekend als ‘wissels’. Ze zijn bedreven zwemmers en kunnen ook snel rennen. Wanneer een ree verontrust is, zal het met de voorpoot stampen. Een reegeit verdedigt haar jong door met haar hoeven te trappelen. In gevaar waaieren de haren van de spiegel uit, wat het uiterlijk van een poederdons creëert. Bij verstoring maken reeën sierlijke sprongen om weg te komen, waarbij ze met gemak hekken kunnen overspringen, soms wel tot 15 meter ver.

Reeën zijn herkauwers en hun dieet omvat kruiden, grassen, scheuten, bladeren en knoppen van bomen en struiken. Ook bessen, landbouwgewassen, twijgen, eikels, beukennootjes en paddenstoelen staan op hun menu. In de zomer consumeren ze vooral jonge blaadjes. Het ree selecteert enkel de meest voedzame delen van een plant, omdat hun kleine pens slechts kleine hoeveelheden kan verwerken. Bij het eten blijven vooral de oudere dieren alert op gevaar, pauzerend na elke paar happen om de omgeving te inspecteren.

Bescherming en behoud

Het ree heeft in zijn natuurlijke leefomgeving te maken met verschillende bedreigingen. De wolf is tegenwoordig bij ons een natuurlijke vijand, terwijl jonge kalfjes soms ten prooi vallen aan vossen, wilde katten en wilde zwijnen. Vooral in de eerste weken na de geboorte zijn de kalveren kwetsbaar. Winterse omstandigheden kunnen leiden tot sterfte door infecties aan de luchtwegen of voedseltekort. Daarnaast lopen reeën risico’s door verkeer en verdrinkingsgevallen, vooral in het voorjaar wanneer reebokken op zoek gaan naar een eigen territorium. Niet aangelijnde honden kunnen reeën verstoren, opjagen en zelfs doden. Om het aantal reeën in Nederland te reguleren, wordt deze soort bejaagd.

Om verkeersongelukken te voorkomen, kunnen maatregelen zoals wegrasters, wildspiegels langs wegen, wildovergangen zoals wildviaducten en uitstapplaatsen bij kanaaloevers worden ingevoerd. Bovendien profiteert het ree van een beheer dat gericht is op gevarieerde, structuurrijke overgangen tussen bossen en open gebieden met weilanden of kruidenzomen. Deze overgangsgebieden zijn cruciaal voor dekking, die reeën gebruiken om te herkauwen, te rusten en kalveren groot te brengen.

Reeën fotograferen

Het fotograferen van reeën is een uitdagende en lonende onderneming die zowel geduld als vakmanschap vereist. Reeën, met hun gracieuze bewegingen en schuwe aard, bieden een bijzonder fotogeniek onderwerp voor natuurfotografen.

1. Voorbereiding en Locatie

Habitat en Gedrag
Reeën komen voor in diverse omgevingen zoals bossen, heidevelden, graslanden en landbouwgebieden. Een grondige kennis van hun habitat en gedrag is cruciaal. Bestudeer hun dagelijkse routines, de seizoensgebonden veranderingen in hun gedrag en de specifieke gebieden waar ze foerageren en rusten. Dit vergroot de kans op succesvolle ontmoetingen.

Optimale Tijdstippen
De schemering, bij zonsopgang en zonsondergang, biedt de beste kans om reeën te fotograferen. Deze momenten van de dag bieden niet alleen de hoogste activiteit van reeën, maar ook het meest flatterende natuurlijke licht. De warme tonen en zachte schaduwen van het gouden uur kunnen je foto’s een professionele uitstraling geven.

2. Uitrusting

Camera en Lenzen
Voor het fotograferen van reeën is een DSLR of spiegelloze camera met een snelle autofocus en hoge ISO-prestaties ideaal. Gebruik een telelens van minimaal 300mm om de dieren op een respectvolle afstand vast te leggen. Een telelens met een groter bereik biedt extra flexibiliteit om zowel close-ups als omgevingsshots te maken.

Stabilisatie en Camouflage
Een stevig statief is essentieel voor scherpe beelden, vooral bij weinig licht. Of overweeg een monopod voor meer mobiliteit. Gebruik camouflagenetten of schuiltent en draag kleding in neutrale, aardse tinten om op te gaan in de omgeving en de kans op het verstoren van de dieren te minimaliseren. 

3. Fotografische Technieken

Onopvallendheid en Geduld
Reeën zijn extreem gevoelig voor geluid en beweging. Beweeg langzaam en geruisloos door hun habitat. Positioneer jezelf tegen de wind om jouw geur te verbergen. Geduld is cruciaal; het kan uren duren voordat een ree zich in een geschikte positie bevindt.

Compositie en Focus
Besteed aandacht aan de compositie en de achtergrond. Vermijd storende elementen en gebruik bijvoorbeeld  natuurlijke kaders zoals bomen of struiken om diepte en context aan je foto’s te geven. Focus altijd op de ogen van het ree; dit is de sleutel tot een sprekende en expressieve foto.

Instellingen en Belichting
Fotografeer in de manuele modus voor maximale controle over uw instellingen. Gebruik een snelle sluitertijd (minimaal 1/500s) om beweging te bevriezen, en stel de ISO in op een waarde die ruis tot een minimum beperkt zonder detail te verliezen. Een groot diafragma (f/2.8-f/5.6) creëert een aantrekkelijke onscherpe achtergrond (bokeh), waardoor het ree scherp naar voren komt.

4. Verantwoord Fotograferen

Respect voor de natuur en de dieren is van het grootste belang. Vermijd elke vorm van verstoring van hun natuurlijke gedrag. Houd voldoende afstand en trek je terug als het dier tekenen van stress vertoont. De integriteit van de natuurlijke omgeving en het welzijn van de dieren moeten altijd voorop staan.

5. Nabewerking

Professionele nabewerking kunnen je foto’s aanzienlijk verbeteren. Corrigeer belichting, contrast en kleur om de natuurlijke schoonheid van het ree te benadrukken.  Gebruik subtiele aanpassingen om de details en texturen te verfijnen zonder de authenticiteit te verliezen.

Conclusie

Het fotograferen van reeën vereist een combinatie van technische vaardigheid, geduld en respect voor de natuur. Met de juiste voorbereiding en professionele technieken kun je schitterende beelden vastleggen die de elegantie en de natuurlijke pracht van deze dieren weerspiegelen. Elke geslaagde opname is niet alleen een fotografische prestatie, maar ook een persoonlijke beloning voor je toewijding en respect voor de natuur.

© 2024 All Rights Reserved.